|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS Diluvium Mythologicum Deucalio et Pyrrha ex arca moverunt, circa se, in calido loco, frustra aspicerunt, nec granum nec myrrham proh dolor viderunt. Nam locus ille derelictus lutulentusque erat. Maximum silentium, sicut mors, regnabat maria super terramque. Animum demisit Deucalio, mulierem timore fractam amplectens. Flevit: “Pyrrha, crede mihi –ait- impetus udarum si te traheret, nihil obstat quin te sequerer”. Prope flumen Cephisum ambulaverunt. “Themi dulcissima, boni iuris dea!” genua ita flecterunt et rogaverunt. “Fac, ut tantae caedae medearis; effice, ut res submersas rursus capiamus!” Jupiter, deus maximus, precem audivit, eorum miseruit, in ore Thestis haec verba posuit. “Ita – dixit- caput tegite: nova aetas incipit! Vestimenta vestra tollite! saxa matris terra reicite!” “Ossa reiciamus - sibi dixerunt - oportet, ut poena levior fieret! Inde granum myrrhaque - spes nostra – revenient! Terra mater est, ossa sua saxa”. Ita sibi dixerunt. Vestimenta statim detraxerunt, caput texerunt, saxa reicerunt. Mirabilia tunc facta sunt. Saxis homines seduli ex parte Deucalionis, feminae sedulae ex parte Pyrrhae exeunt. Nova progenies e saxis nata terram implevit. Frugifera mater facta est, et dura Ad laborem tempore transeunte magis aptura. scripsit Johannes Teresi |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
