|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
CINEMATA
DE HOMINE CANUM
Dogman Italia Francogallia 2018 Regimen spectaculi: Matthaeus Garrone; scriptores scaenarum: Ugo Chiti, Maximus Gaudioso M. Garrone; histriones maximi momenti: Marcellus Fonte, Eduardus Pesce, Alida Baldari Calabria. In hac pellicula dispositoris scaenarum Matthaei Garrone, Marcellus (Marcellus Fonte), mitis homunculus, primas partes agit, qui cura ornatus canum vel interdum eorum custodia in misera taberna suburbii Romae adhibita se vix sustentant. Res orta est, tamen non nihil mutata, a facinore in Urbe ante triginta annos vere confecto. Praeter canes, filiolam c.n.e. Alida valde diligit, quacum solet tempus terere et otia consumere. Comiter venditores finitimos gerit, tamen a quodam superbo opprimitur, cui occulte interdum cocainum divendit ut aliquid lucri victui adiungat. Is, nomine Simon (Eduardus Pesce), scelestus loci, sua maleficientia vici incolas terret, cuius latrociniis Marcellus interesse coactus est. Ut amplius vis potentioris pro debiliore ostendatur, dispositor scaenarum saepe in lucem profert quantum inter se differant: homo pravus altus et magno corpore, alter brevis et parva conformatione. Quamquam submissus tamen benevolentia canum Marcello non defuit: olim, clauso in gelu cane domestico ubi furtum fecerant, magno discrimine suscepto, ille in eam domum rediit ut animal prope frigore concretum servaret. Rerum status commutatus est cum pravus a debili postulavit ut murus deiceretur canum tabernam ex finitima aurificis separans; Marcello nolente, tamen facinus confectum est. Deinde miser, promisso praemio decem milium euronummorum, poenam pro noxio luere statuit. Cum e custodia post unum annum dimissus esset, nihil habuit; immo pecunia promissa Simon birotam automatariam emerat; Marcellus eam laesit, sed postea ab inimico erga omnes verberatus est. Inde coepit de ultione cogitare. Ficta causa fecit ut obesus homo in caveam iniret et acerrime contendens ei laqueo gulam fregit.Tandem in litus corpus magno labore tulit et amicis ostendere voluisset: tamen, ut in somnis fieri solet, omnes evanuerant. Estne vaga imago? In hoc opere filmico dispositor scaenarum personarum animos perscrutatur, abiecti suburbii mores effingit et humiliorum condiciones tempore hodierno exstantes magna vi depingit. Pellicula “De homine canum” ab Italia candidata certaminis Ansgariani ut optima ex exteris electa est. Scripsit Lydia Ariminensis |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
