Summarium „Lampadis” mensis Decembris MMX

Hyacintho Dukaj multi Poloni videntur propensi ad amorem patriae negandum vel irridendum. Cur ita fit? Quia dum in Polonia libertate privata vivebant, debebant memoriam pristini splendoris adorare „ut filius nodosam manum larvae atavi sui osculans”, nunc autem nolunt id diutus facere.

Fortasse non est dissimile id, quod nos, antiquitatis Graecae et Romanae cultores, patimur. Solemus enim summa cum reverentia de clarissimis eius temporis scriptoribus loqui, sed aliquando iam nos eius reverentiae satietas tenet et iocari de eis magnis viris mallemus. Ad tales iocos utilia sunt carmina, quae ab eorum inventore, Edmundo Clerihew Bentley, nomen clerihew habent. Ecce exemplum Polonicum eiusmodi carminis:

Immanuel Kant,

wypiwszy kilka fant,

spytał: – Gdzie tu jest szalet publiczny?

Mam imperatyw kategoryczny!

Ecce autem similes versiculi de scriptoribus Latinis:

Marcus Porcius Cato:

– Euge! – inquit – Sic fac! – suo nato,

quem conspexit fornicis pro porta –

Non matronas corrumpe, sed scorta!

Marcus Tullius Cicero:

– Libenter – inquit – dissero

de Stoicorum virtute

in amplexu prostitutae.

Quintus Horatius Flaccus

tantum scrotum gerebat ut saccus,

et virgines deflorans centum

exegit sibi monumentum.

Publius Vergilius Maro

futuebat tam bene nec raro,

ut mulieres inter et deas

multo clarior sit quam Aeneas.

Publius Ovidius Naso

– Nullus – inquit – vir podice raso

tam me urget amoris ad bella

quam felandi perita puella!

Titum Lucretium Carum

tractat pharmaco una luparum.

Unde mentulam habet turgentem,

verum aufert viagra huic mentem.

Nicolaus Simonides

Scripsit