De Georgii Bush iactura

Post biennium desinet officium tertii et quadragesimi Civitatum Americae Unitarum praesidentis, cuius clades medii temporis suffragiis accepta orbem totum terrarum afficit.

In Afganistania post quinquennalem expeditionem omnes sollicitudine perturbantur: nam, quamquam USA et NATO nationem illam etiam nunc occupent, auctoritas praesidentis Karzai sicut imago tantum habetur, postquam et belli dominatores et talibani redierunt; peius res se habent, post nonnullas libertates a praesidente Pakinastorum tribubus occidentalibus datas; tantam vim illicitorum pharmacorum numquam produxit Afganistania. In Iraquia nulla est quidvis struendi facultas sine pace remotissima: communitates dilacerantur, res publica diruptionem periclitatur, numerus occidentalium militum occisorum increscit, Americani palam animo ceciderunt ac difficilius alio copias mittere poterunt, fide graviter percussa.

Rectores Washingtoniani res in oriente medio putrescere passi sunt, ubi Georgius Bush se umquam committere noluit neque ausus est. Nam, opinionibus suis captus, numquam intellegit pacem Iudaeorum Christianorum Muslimorum tum aedificatum iri, cum solutio valida difficultatum inter Israelianos et Palaestinos ortarum creata erit: cum vero Israeli per XXXIV dies in Libanum bellare licuerit, debiliores videntur Civitates Americae Unitae, quod res publica Iudaeorum neque vicerit neque victa sit. Nam de opinionibus tantum agitur: bellum non vincere idem est Israeli, ac bellum perdere.

Rebus sic stantibus, Irania et Corea borealis Americam lacessunt. Num Persis quam primum arma nuclearia sibi comparare constituit? Veri similius hoc videtur, regimen illud ad limina nuclearia pervenire vult, id est artem illam habere, qua limen postremum aliquando superare possit, sicut iam fecerunt Japonici. Interea, moderatores Persarum res mundanas sibi favere putant, Russia Sinisque tacite adiuvantibus, nam nulla pax diuturna in oriente medio creabitur, praesertim in Iraquia et Libano, nisi Irania ipsa auxilium tulerit. Non desunt Washingtoniae ii qui cum rectoribus Iraniae de re agere velint: Jacobus Baker, qui de rebus exteris minister cum patre hodierni praesidentis fuerat, consilio de rebus Iraquicis praeest sibique oportunam dialogum USAe cum Irania videri proclamavit.

De Corea septemtrionali neminem rerum hodiernarum commutatio iuvare videtur, sed fragilis est concordia ista: nam Sinae civitatem illam interpositam malunt, quam Coream in unum reductam USAe amicam Japoniamque nuclearibus armis praeditam; Corea vero meridionalis et Japonia effectus perturbationum post communisticum regimen eversum verentur; Russia diem illam timet, qua frequentes populi orientis remoti in fines suos prement; Civitates Americae Unitae, quae ordinem securitatis in Asia orientali imposuerunt, regimine everso res dominari tam facile nequibunt. (...)

Scriptum hoc diurnarii Thierry de Montbrial, quod in situ interretiali actorum Francogallicorum "Le monde" die XVI mensis Novembris MMVI editum est, in linguam Latinam conversum est.

Scripsit Herimannus Novocomensis