Varsoviae nata
per rete divulgata
ad omnia scitu digna spectans

Jovis die 28 mensis Martii 2024
AD NOVAM SEDEM:


Hae paginae nunc caducae sunt. Novam sedem Ephemeridis visitate, HIC:



Prima
Nuntii
Acta
Crater nugarum
Miscellanea
In orbe
Politica
Scientiae
Valetudo & medicina
Athletica
Oeconomia
Homines
Socialia
Percontatio
Religio
Opiniones
Insolita
Chronicae
Epistula Leonina
Sanctus
Matterae
In Tempore "Coronario"
Cultura
Historia
Biographiae
Cinemata
Libri
Cultus Civilis
Poesis
Ellenica
Gnomon
Otium
Ars vivendi
Periegetica
Crucigramma
Hebdomada aenigmatum
facetiae
Fabulae
Holmesiaca
Detector Vacca
Narrationes
Superbia & odium
Crabatus
Varia
Vita Latina
Textus varii
Scholastica
Epistulae lectorum
Tempestas
Qui simus
Archiva
Annus 2021
Annus 2020
Annus 2019
Annus 2018
Annus 2017
Annus 2016
Annus 2015
Annus 2014
Annus 2013
Annus 2012
Annus 2011
Annus 2010
Annus 2009
Annus 2008
Annus 2007
Annus 2006
Annus 2005
Annus 2004

VITA LATINA
Nuntii de orbiculo Latinitatis Vivae fautorum.
Dolor,

Carmen praemio et diplomate ornatum in Certamine Scaevolae Mariotti dicato.

Dolor, granum vitae

Tristis Passio

 

Per callem saxosam

murmur audiebatur …

In mediis olivis celati

vesperi umbra tecti

aliqui stabant attoniti

dum clamores dolentes

flagelli sibilos exaudiunt.

Corpus aliquod exile

et extenuatum se trahebat;

in oculis eius tristitia ostentabatur

humilitate conditus monstrabatur.

Caput eius ornatum spinis,

terga, genua valde vulnerata,

sanguinem multum manabant.

Ascendebat cum gravi ligno

abiete ponderoso materiato

par saxa sudore tracto

dum olivae fixae videntur

minime tactae aere duro moventur.

In viciniis aquae rivi lugebant

timidae, neque passeres

super ramos canebant,

omnia sub caelo immota manebant

obscuro et plumbeo.

Subitus altior fragor strepuit

tonitri, signum eventi resplenduit.

Lacrima tum genam macram lustravit

de oculis tristibus statim destillavit.

 

Tunica venerata

 

Corpus se trahit cruciatum, exanimatum

per duram Calvariam male crepidatum.

Iam non est in cordibus pietas

innocentia, sapientia interficitur

fructus Vitae frustra intelligitur.

Tunica cruore perfuso imbuitur

lacera et luto sordida, vulneribus tegitur.

In Calvaria crux, stans inter vicinos criminosos

fert membra exilia, confixa, dolores ignotos.

Jesus horrorem non curat

Dei Filius parcit et amat.

Mater interea tunica potitur

lintea Filii calida amplectitur;

Eum Divinum corde vulnerato immo admiratur,

deinde non clamat, quia futurum eius consideratur:

“Non omnis morietur”.

“Resurrexit”, fratres eius tandem clamabunt

ineptiae sunt ea momenta, numquam errabunt.

Vita iam resplendet exstinctis caliginibus

implet caeli fines imbribus tenacibus

terramque dulcibus lacrimis patentibus.

Lux Divina delet postremo mortem et dolorem.

Rem spe delenit mortalem et angorem.

 

Animus a Matre allectus

 

Mater!

 

tibi est cor gaudio leve;

caritas tua in Filium tuum semper fluit

qui ad te aspicit;

luce vultus tuus etenim splendit.

 

Mater!

 

tibi est facies iucunda

at non minor amor

oculis tuis exprimitur.

 

Mater!

 

nonne filios tuos errantes

fragilesque adeas patiens?

 

Mater!

 

tibi est misericors cor

ad auxilium perpetuo paratum.

Amor, infunderis sine tempore in Filium

ut benignus de fratribus numquam recedat

obscuratis etsi ignorantibus

quos contra ad Vitam is adducit.

 

Mater!

 

preces meas audi!

Illico osculum dein tenerum

in genis imprimitur ab ea Filii

qui subridet

nec Pacem quaerere desinit.

 

Jesus, Magister Vitae (Invocatio)

 

Via Tu es ducens ad Aeternum

quae directa pervenit ad Veram Scientiam.

Flos Tu es qui Fructos Veros gigni

in horto olenti.

Logos Tu es in fundamento mundi.

Vultum tuum pingere misere nescio

in versus solum sensus meus transpono

qui sublimia verba tua captare nituntur.

Vox tua perspicua

quae res involvit, perpetuum earum motum admovet,

quae acuta gentes adloquitur,

fragile vulnerat cor meum.

Magister, oculis humillimis,

qui silens perturbatas componis vias,

unica tua bona moralia

rursus Amorem largiuntur,

vi mala vix deruunt tenui.

Magister! Domine Sanctissime!

Facies Patris Mirabilis! Prosopon hieron!

Adspice, quaeso, progeniei eius

Optime Fili, incessum deerrantem!

Magis heu! dies nostra quam heri

fatalem circa se volvere axem nuper ignara

nubibus se implere dolentibus non cessat

orbem infauste obscurans insanientem.

Auxilii tamen tui, Misericordiae tuae,

Domine, agedum, Pacis tuae,

summum opus nobis est

adventus tuus interior cura divina donec parabitur

animus noster ad Te trepidans non quiescit

nec unquam quiescet

Scripsit Joannes Teresi



Catherine Gauchon
Artiste peintre

  UTILIA

Bibliotheca Augustana
The Latin library
Latinitas Romana Salesiana
Poesis Latina Hodierna

  VARIA

  SCRIBE NOBIS

 

Latine loqui disce!!


Subnotationes fient
ante finem Septembris.

==============

=============

AMICI EPHEMERIDIS: