Varsoviae nata
per rete divulgata
ad omnia scitu digna spectans

Saturni die 20 mensis Aprilis 2024
AD NOVAM SEDEM:


Hae paginae nunc caducae sunt. Novam sedem Ephemeridis visitate, HIC:



Prima
Nuntii
Acta
Crater nugarum
Miscellanea
In orbe
Politica
Scientiae
Valetudo & medicina
Athletica
Oeconomia
Homines
Socialia
Percontatio
Religio
Opiniones
Insolita
Chronicae
Epistula Leonina
Sanctus
Matterae
In Tempore "Coronario"
Cultura
Historia
Biographiae
Cinemata
Libri
Cultus Civilis
Poesis
Ellenica
Gnomon
Otium
Ars vivendi
Periegetica
Crucigramma
Hebdomada aenigmatum
facetiae
Fabulae
Holmesiaca
Detector Vacca
Narrationes
Superbia & odium
Crabatus
Varia
Vita Latina
Textus varii
Scholastica
Epistulae lectorum
Tempestas
Qui simus
Archiva
Annus 2021
Annus 2020
Annus 2019
Annus 2018
Annus 2017
Annus 2016
Annus 2015
Annus 2014
Annus 2013
Annus 2012
Annus 2011
Annus 2010
Annus 2009
Annus 2008
Annus 2007
Annus 2006
Annus 2005
Annus 2004

SCIENTIAE
Momentum illud historicum, quo collocatur narratio, non solum longinquum est a nobis sed etiam ab ipso auctore. Tamen electum ab auctore est quod repraesentaret momentum dolentissimum non solum annonae sed magis contentionis inter plebem et eos qui potentiam habebant adrogantes et superbos. Decimum septimum speculum fuit oculis Alexandri Manzoni scaena maxima ubi causae naturaleset humanae speculum actuum divino rum fiunt. Hic actus praecipue appelatus est Providentia. Secundum Auctorem, qui, sicut scimus, de vita hominum habuit opinionem Jansenisticam (non certo quod pertinet ad Destinationem Ultimam sed quod attinet ad vitam ethicam), res humanae reguntur a divina voluntate, quae itinera humana tortas in rectas mutat pro bono fine. Doctus non erat Alexander et minime comparabilis cum Vincentio Gioberti vel Maximo D’Azeglio (cuius familiaris -Ludovicus Taparelli D’Azeglio – thomista peritissimus fuit) aestimari poterat. Sub obsidione Mediolanae urbis Austriaca, mater eum duxerat ad nationem Francogallicam ut frequentaret scholas severas ubi Francogallicum sermonem didicit. Illo tempore in Deum non credebam, sed, iam adult, cum religionem catholicam scienter amplexus esset, non alienus fuit a doctrina Jansenistica cui per studium adolescente appropinquaverat. Cum, igitur, loquitur de Providentia vel eam indicat ut fundamentum tacitum narrationis celeberrimae, cuius titulus Sponsi, patet non ex doctrina ingenti se criterium hoc manifestare sed potius considerationem popularem (ad populum directam). Disserere consequenter de libero arbitrio vel de modo quo Providentia interpretetur secundum doctrinam Jansenisticam, non verumtamen sui erat, quippe cum latus solum ethicum doctrinae comprehenderet. Actores etenim narrationis, tales Federicus Boromeus et Christophorus, considerandi sunt sub aspectu ethico inflexibili et rigido (e contra re vera scimus Borromeum in actu praevaluisse sola doctrina). Doctrina abstracta, et salvis claracteribus ethicis fundamentalis (cum dicit Abondium curionem esse natura ignavum nonne clam proferat punctum illius doctrinae?), actores principes, Lucia et Rentius, sunt “media res” catholica, per quam, aut admittur homines esse Providentiae pupulos, sine voluntate sua, aut affirmatur Deum omnia determinare, etiam per vias contortas et obscura, ubi hominum actus resque “repraesentantur” prima specie sponte non conficiuntur. Quocumque modo res se habet, quaestio difficillima est et manet, et non Alexander Manzoni aptus erat ad eam solvendam. Proposita Lucia in libri fine sunt clara: “Non vero ego mala quaesivi, sed mala me quaesiverunt. Et intentio mea fuit ad amorem solum vobis dandum …” Et Rentius: “Didici non participem esse tumultuo rum, non loqui coram populum neque ebrium fieri …” Quod demonstrat vicissitudines, in quibus implicati inviti erant, non a voluntate eorum pendebant. “Accidentia eveniunt, non quia a nobis pendent; solus modus agendi prudentior et innocentior non sufficit ut amoveantur a nobis; cum incumbant, nolentes volentesque, cum culpa, sine culpa, in Deum confidamus, qui ea facit tolerabilia et utilia pro vita meliore. Ex eo conclusionem moralem Auctoris trahimus: non homines res determinantet si res priore visu durae et intolerabiles apparent, Deus, auctor princeps, eas postea facit rationales et aequas. Ita Alexander Manzoni iam oritur e consideratione generali Jansenistica et modo vivendi catholico vitam, facta et eventa amplectitur, cum finem felicem narrationis suae perficiat. Quo fine dicere vult Deum esse optimam rationem homines bene ducentem. Sponsi sunt, aliis verbis, catechismus popularis in mediis ruinis saeculi a fide vera iam longinqui.

Scripsit Johannes Teresi - 01/02/2017 21h39


.

.

BREVES
Turcia. Relatores Turci XXII annorum poena damnati ob involucrum diurnarii, quod "ad seditionem excitavit". - 22/05/2017 23h42
Inter 160 et 200 bellatores Curdici mortui sunt die Iovis ob ictus aeroplanorum Turcicorum in boreali parte Syriae – nuntiaverunt duces exercitus Turcici. Bellatores autem Curdici maximi socii sunt US-Americanorum contra Califatum Islamicum pugnantium. - 20/10/2016 13h34
Shimon Peres, princeps Israelianus, qui anno MCMXCIV Praemio Nobeliano pro pace exornatus fuit, agens nonagesimum quartum annum aetatis obiit. - 03/10/2016 18h31
VIDE ETIAM





Catherine Gauchon
Artiste peintre

 

Latine loqui disce!!


Subnotationes fient
ante finem Septembris.

==============

=============

AMICI EPHEMERIDIS: