|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS De insania camporum Nudos inter muros, omnium vincula, ambulabam. In lacuna imago mea pingebatur ubi etiam facie lunae immergebatur; senex heu factus eram sicut terra diffissa. Manus meas trementes inspiciebam, subtiles ut saepti ramos siccos. Pueros macie misera vidi; membra eorum tam contracta apparebant ossaque visibilia pellis reddebant. Futurum dolor tristiaque delebant. Hominis pietas iam propria non erat: tam vilis factus erat. Rabiam meam expandere volebam praeter muros silentii pondere gravatos. Inferum horridum sommium edere cupiebam Ut inter cinerem actus extumus miseriamque. Mundum prorsus volebam iam senex, nescio quomodo, mortem fugiens, ultima momenta terribilia memini: oculos puerorum tam miseros in historiae tenebria semper oblitos. scripsit Johannes Teresi |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||