|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS ERAT EA (Latina versio carminis Michaelis Pecorae, composita a Lucia Mattera, canenda a II B Claasici Lycaei Sancti Angeli Langobardorum, AB) Aestatis tempus in arbitrio solis, luna quae vadit ut se recrearet, umbram neglegens in specu viridi maris. Inflabant venti in tuo vestitu in cartholina cum tuo subrisu, numqu’ expedita, ne hoc minime quidem sperato. Loquar nunc de te, de nostra emotione Loquar nunc de te et, frustra, de amore, verba velut venti, quae non possunt serbare quodque era meum , quodque erat tuum, quodque sensi… Erat ea, poesis aestatis, erat ea, in oblium latae, erat ea in fumo evanescenti erat ea, solum ea… In manu autumnus flaminis venti, tuo patri est unum et idem lamentum et cum tua schola est idem tibi problema. Tu mihi dicebas; “Tec’ habeo bene! Est te quem volo at non convenit cedere amori, si absit mea libertas!>>. Loquar nunc de te et de nostra emotione, recorderis me et vanum meum amorem. Desideri’ est somnium quod non potest donare quodque era meum , quodque erat tuum, quodque perdo… erat ea in diebus laetis erat ea in gestis pigris erat ea in coelo ex auro et rubro erat ea, solum ea… Erat ea cum suo subrisu, erat ea meus paradisus, erat ea mea rabies unius minuti erat ea, solum ea… Erat ea in ore amaro, erat ea quae non remeabat, erat ea spes vana et illusio erat ea, solum ea… … scripsit Lucia Mattera |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||