|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS De misera uxore Vesper iam rediit: flens de caelo tremit astrum. Orbi dant tenebrae placidam nigrae requietem curae non hominum cessant in tempore noctis: acris adest quae caligo mentes tegit atra. It lente mulier: peris onerata laborans ascendit scalis, aegre tangit pede limen colla petunt pueri genetricis et oscula iungunt; non vir convertit caput infensus recubatque torvus in ore quoad prompte cenam parat ipsa. “Quid sero rediisti?” inquit “Cur lenta fuisti?” Ecce timet mulier verbis oppressa minisque quae iam multam operam dederat curis aliorum. Res onerosa domos purgare gradusque alienos post reditum cenam coepisse escamque parare mensam post auferre dein tergere lavare. At durus dominus visu trux in thalamo stat saevus in ira terribili demensque furore calce petit pugnisque ferit miseram violenter. Effuso vultu consperso sanguine multo membris uxor humi fractis iacet exanimisque: tunc horrent nati matremque vocant lacrimantes. Per scalas illam cecidisse, ut ait simulator, haud equidem mulier de vi quae laesa quiescit enarrare potest, liceat defendere sese ne scelus horrendum fiat matri puerorum. Paenituisse, ut ait, se quod saeve violarit illam plus quam is amet quam lumina cara oculorum: “Suspicione impulsus inique sordida gessi”. Pollicitus totiens , non quod penitus referebat servavit mendax ; in spe decepta misella illi qui metuit poenam ne solvat inanis aegre credit adhuc offensa in vivo animoque. Exspectat trepidans aliquanto tempore lapso non prorsus vitae despecta spe melioris. Sed violentia non aufertur ab indole prava: more suo recipit plagis vexare magisque non secus ac dominus saevissimus omnipotensque opprimit ignavas virgis servas famulosque cui cruciatum non raro mos est adhibere. Atqui fida domus custos est sedula mater flamma quondam ardens exusta corde dolenti a nexu quae vult legis se solvere tandem ut bos qui vinctus laqueos laxat moriturus a collo ne se mactet iniecta securis. Caedis conscia cum natis est iam fugitura cum torvis vehemens oculis irrumpit in illam stricta fauce dein capite incusso parieti illato in ventres peracuto vulnere cultro . Auxilium clamant alte pueri revocantes : quidam succurrunt miserae; non vir fugitabit uxoris poenam temptata caede severam. Inclusus maneat sons quot tamen annos? Infelix magno iacet in discrimine mortis. “Mater ubi est?” ; nati repetunt haec : ”Est ubi mater?” DE SUBVORSA AESTATE Vertitur inconstans aestas lapsu pluviarum erumpit ripis imber agros populans nubes accurrunt ut pix in culmina caeli aere dirupto fulmine cum tonitru. Praeterit aestas flens ubivis terris madefactis ventis pulsa retro: sol latuit vacuo illos tempore qui cupiunt languescere lassi oris in calidis, mergere corpora aquis. Mutato caelo minuunt et lucra laboris. It fugitiva aestas: labitur ut lacrumae. scripsit Lydia Ariminensis |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||