Varsoviae nata
per rete divulgata
ad omnia scitu digna spectans

Veneris die 29 mensis Martii 2024
AD NOVAM SEDEM:


Hae paginae nunc caducae sunt. Novam sedem Ephemeridis visitate, HIC:



Prima
Nuntii
Acta
Crater nugarum
Miscellanea
In orbe
Politica
Scientiae
Valetudo & medicina
Athletica
Oeconomia
Homines
Socialia
Percontatio
Religio
Opiniones
Insolita
Chronicae
Epistula Leonina
Sanctus
Matterae
In Tempore "Coronario"
Cultura
Historia
Biographiae
Cinemata
Libri
Cultus Civilis
Poesis
Ellenica
Gnomon
Otium
Ars vivendi
Periegetica
Crucigramma
Hebdomada aenigmatum
facetiae
Fabulae
Holmesiaca
Detector Vacca
Narrationes
Superbia & odium
Crabatus
Varia
Vita Latina
Textus varii
Scholastica
Epistulae lectorum
Tempestas
Qui simus
Archiva
Annus 2021
Annus 2020
Annus 2019
Annus 2018
Annus 2017
Annus 2016
Annus 2015
Annus 2014
Annus 2013
Annus 2012
Annus 2011
Annus 2010
Annus 2009
Annus 2008
Annus 2007
Annus 2006
Annus 2005
Annus 2004

POESIS

Tria carmina Elenae Lilianae Popescu


Meo sponso, Nicolae

Tibi, qui haec carmina legis...

Negotia diurna curare desine, ut realitatem Somnii quod poesin nominamus ambo ingredi possimus, ianuam aperiens tui cordis his versibus tibi praesertim scriptis. Tum in meo corde nati sunt, cum eis sors ab orbe formarum-meditationum egrediendi atque formas-verba vestiendi attigit; ita ut, fatis peractis, ritum tui conveniendi, care lector, adire valerent.
Simplicitas, quae sua in essentia Veritatem significat, solummodo per silentium exprimi vult. Omnia huius mundi verba unam rem persequuntur: silentium describere temptant. Nosce teipsum, ecce finis ultimus et difficillimus attactu; hoc est, felicitas omnis hominis individui necnon totius mundi; ad eam omnis inquisitio nostra tendit. Saepe inquisitio ista illud, quod poesin nominare possimus, fit.
Poetae abire et redire possunt, studium vultus invisibilis Poeseos visendae relinquentes. Sed Poesis non iudicat, sed nos ab altera parte Illusionis veli contemplatur.

Dic mihi

Non credidisti
te vincere posse,
cum, armis renuntians,
contra ipsam imaginem tuam
pugnasti, ob libertatem tuam.

Numquam te contemplari poteris
in speculis quae te debilem
aut superbum te exhibent,
impavidum sive paventem,
secundum desideria tua...

Ecce quae tibi omnes dixerunt,
sed non credidisti.

In natione sine speculis,
“Quis erit vultus tuus?”
est id quod a te denuo novisse
petes; et certe scies,
si iubes responsionem
sua sponte advenire...

Quid est id quod perdere times,
si unum possibile
non est nisi quaerere?

“Quae via est?” Ecce quaestio
quam quaerit ille qui viam agit,
qui unam viam finem attingentem
ingressus est nesciens.

Quem locum attingere,
si is iam ibi est,
etsi victoriam suam
nondum bene scit?

Quod certamen terribilius est
quam id in quo tu unus
es proeliator, obstinatus obdurans?

Quo pacto proeliari vales,
cum tui aemulus secum fert,
ad modum amuleti,
nihil nisi vultum tuum?

“Spem longam reseces” tibi
dictum est, ut spem veram haberes.

Sed –dic mihi– quantum boni est
in spe illius cui iam omnia sunt?
Seu in noscenda via reditus,
illi viro qui iam metam tetigit?

Spune -mi

Nu ai crezut
că poţi învinge doar atunci
când renunţând la orice armă,
vei lupta cu propria imagine
pentru eliberarea ta.
Nu te vei mai putea privi
în oglinzile care să te arate
slab sau trufaş,
neînfricat sau laş,
după dorinţă…
Ţi s-a mai spus,
dar nu ai crezut…
În ţara fără de oglinzi,
care îţi va mai fi chipul,
te vei întreba atunci
încă o dată, şi vei afla,
dacă vei lăsa răspunsul
să vină de la sine.
Ce vei avea de pierdut,
când căutarea va fi
singura realitate posibilă?
„Care este drumul?”,
se-ntreabă cel care merge,
fără să ştie, pe singurul drum
pe care poate s-ajungă…
Unde să ajungă
dacă el este deja acolo,
chiar dacă nu poate încă să ştie
că este câştigătorul?
Ce competiţie este mai de temut
decât aceea în care tu
eşti singurul concurent îndârjit?
Dar cum mai poţi lupta
când adversarul poartă,
drept amuletă,
doar chipul tău?
„Alungă toate speranţele”, ţi s-a spus,
pentru a putea să speri cu adevărat!
Dar, spune-mi, la ce mai este bună speranţa
pentru cel care are deja totul?
Sau cunoaşterea drumului de întoarcere,
pentru cel care a ajuns?…

Cum omnia perdita sunt

Non stetit horologion
sed iam horas non signat
in sphaera temporis curva,
quod restitit contemplans.

Angulus oculi etiam manet
sed res iam non videntur
delineatae in liquida ista
extensione vacui innominati.

Vita non finita est sed mors
iam non videtur in orbis
terminis, manens illum virum
qui aliquando rebellavit,
quadam in parte in terra
oblivionis.

Omnia in loco sunt,
ut antea solebant, etsi totum
non idem est nihilo,
cum totum amittitur in vacuo
sine tempore, in tempore sine vacuo.

Când totul se pierde

Ceasul nu s-a oprit dar orele
nu se mai văd marcate
pe cadranul Timpului
ce stă pe loc, în contemplare.
Perspectiva nu s-a pierdut
dar obiectele nu se mai văd
delimitate pe întinderea pură
a Spaţiului – cel fără de nume.
Viaţa nu s-a sfârşit dar moartea
nu se mai vede la orizont
în aşteptarea fiinţei ce se revolta
cândva, undeva, în ţara uitării...
Totul este la locul său ca altădată
deşi totul nu mai înseamnă nimic
când se pierde în spaţiul fără de timp,
în timpul fără de spaţiu...

Id punctum temporis

Quaedam verba –ad teipsum dixisti–
quaedam solummodo verba. Et integram
fabulam tibi creasti, cuius praesens hesternum
iam est; ita cras erit solummodo praeteritum
eius qui praeteritum praeterivit, usque
in aeternum perditum.

Unum verbum –ad teipsum dixisti–
unum verbum et ambulando ad limen
properas ineffabile ignoti mundi;
et non times te esse et non esse
considerare, in puncto temporis
in quo esse potes; et vere es.

Clipa aceea

Câteva cuvinte, ţi-ai spus,
doar câteva cuvinte, şi ai creat
o întreagă istorie, al cărei prezent
este deja ieri, aşa cum mâine
va fi doar trecutul aceluia
ce-l va lăsa în urmă, pierdut
pentru totdeauna...
Doar un cuvânt, îţi spui,
doar un cuvânt, şi te-apropii
în drumul tău de nebănuitul pas
spre necunoscut, fără să te sperii
de gândul acela care eşti şi nu eşti
tu, de clipa aceea în care poţi să fii
şi eşti.

Carmina poëtriae Dacoromanae Elenae Lilianae Popescu ex Hispanica lingua convertens

scripsit Radulphus Lavalle Bonaerensis


  UTILIA

Bibliotheca Augustana
The Latin library
Latinitas Romana Salesiana
Poesis Latina Hodierna

  VARIA

  SCRIBE NOBIS

 

Latine loqui disce!!


Subnotationes fient
ante finem Septembris.

==============

=============

AMICI EPHEMERIDIS: