|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS Climax in convivio Nondum incipitur convivium. Vultus dissimiles agitantur frenetici quamvis in exspectatione pari momento morantur. Fictis oribus verba honorifica distribuuntur; dicta vix prolata, oculi maligne aspicientes, odores ut corona capita cingentes, flatus vacuus, non desunt. Omnes in exspectatione pari momento tamen stant. Tabula ornamento acu picto tecta, gravior crystallis facta, scenam per fragmenta repercutientibus, ex spisso ligno struitur. Olim robusta pinus, nunc nodosam se ostendit, in pedibus suis tineae intexuntur complures. Sibi futilia inter se dicunt convivae, carbasis texta, alba vela vento inflantur. Volant verba. Mulierum crura, non dissimilia quam tabula bacula corrosa, caeruleis varicibus maculata, apparent. Tandem vinum rubrum venit, rapida degustant, vix vitrum tangent avida labia; oculis paene clausis gaudent, exspectantes. Statim gaudium evanescens exoritur, rubro condimento tincto, epulis densis satiatum, tabulam defert. Gestus lenti, fatigati, manibus acti, gravem manducationem comitantur, perficiunt. Duas eheu hoc perdurat horas. Fumi expertes, etiam flores tabulam ornantes veneno miserrimae succumbunt. Vorant convivae, se farciunt, in exspectatione ne desinunt quidem morari, dum alii aliis obtrectant, sine autem se in lignum spissum vertentes. scripsit Joannes Teresi |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||