|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS Atellanus vultus Fugax lacrima, quasi roris gutta, per gotas fucatas labitur clara; vaga, incerta, adtingens rubra labia instat postea in serica manica. Oculi sui, adspicientes iter huius aliqua mora, difficile intellectu, brevem sortem eius languido motu sequuntur. Vultum suum et rugas et dubia cyprius pulvis velat. Quieti, lunae radii argentei se mediis capillis ornatis interponunt se dum stellae risusque de scaena tollunt. scripsit Joannes Teresi |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||