|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
ELLENICA
SENTENTIAE GRAECAE LATINE TRANSLATAE(XII) Primum exemplar loci cicadarum, qui a multis poetis retractatus est, apud Hesiodum legitur.
Hesiodus, Operae et dies, vv. 582 et sequentes:
Ἧμος δὲ σκόλυμός τ' ἀνθεῖ καὶ ἠχέτα τέττιξ
Carduus ut florescit iamque canora cicada insidens super arbore cantum fundit acutum alis crebro sub tritis aestus gravioris tempore, tum caprae fiunt pingues magis atque vinum tunc generosior est, et muliēres luxurie captae, lassique viri magis adsunt propter aestum vel cutis fit arida magnum, sed tum sit umbra et palmae vinum…
Hexametris convertit Lydia Ariminensis Alcaeus poeta quadam variatione Hesiodum imitatus est. Alcaeus, Fr. 347 V:
τέγγε πλεύμονας οἴνωι, τὸ γὰρ ἄστρον περιτέλλεται,
Pulmones vino madeface; nam astrum suum circulum implet et anni tempus asperum; ob aestum omnia sitiunt ac suaviter a foliis resonat cicada; cardus florescit, nunc feminae turpissimae sunt et homines debiles, quia Sirius caput et genua siccat. Versubus sine metro convertit Lydia Ariminenis Cicadae, sitis, aestus etiam apud Vergilium in rustica natura locorum inveniuntur. Verg. (Georg . III, v.327 et sequentes) inde ubi quarta sitim caeli collegerit hora et cantu querulae rumpent arbusta cicadae, ad puteos aut alta greges ad stagna iubebo currentem ilignis potare canalibus undam. Verg. ( Ecl. II, v.8 et sequentes) Nunc etiam pecudes umbras et frigora captant, nunc viridis etiam occultant spineta lacertos, Thestylis et rapido fessis messoribus aestu alia serpyllumque herbas contundit olentis. At mecum raucis, tua dum vestigia lustro, sole sub ardenti resonant arbusta cicadis. Etiam hodierni poetae de re tractaverunt: Eugenius Montale Italus poeta laborem aestivum descripsit ob quem ne cicadae quidem taedium minunt, immo cantus minime suavis est ad audiendum, quasi stridor resonat. MERIGGIARE
Meriggiare pallido e assorto presso un rovente muro d’orto, ascoltare tra i pruni e gli sterpi schiocchi di merli, frusci di serpi.
Nelle crepe del suolo o su la veccia spiar le file di rosse formiche ch’ora si rompono ed ora s’intrecciano a sommo di minuscole biche.
Osservare tra frondi il palpitare lontano di scaglie di mare mentre si levano tremuli scricchi di cicale dai calvi picchi.
E andando nel sole che abbaglia sentire con triste meraviglia com’è tutta la vita e il suo travaglio in questo seguitare una muraglia che ha in cima cocci aguzzi di bottiglia Meridiare Meridiare pallido ore defixus manens apud murum hortuli calescentem audire sibilos a stirpe merularum susurrum a dumo item levem colubrorum. Soli ex hiatibus fibrisque viciarum scrutare russeum agmen acre formicae quod solvitur sed denuo ecce confertur in summum acervi vel minusculi terrae. Spectare palpitare a fronde ramisque ut laminas sic undulas maris longe dumque elevantur striduli cicadarum a collibus nudis soni tremescentes. Et iens velut sub sole fulgido caecus sentire mente tristiore miratus quae tota vita sit suopte labore in subsequendo limitaneus murus super quo acuta vitra stant lagoenarum. Convertit in choliambos Lydia Ariminensis Meus modestus afflatus hos versus dictavit. DE INSECTIS AESTIVIS
Versus elegiaci
Latine composuit Lydia Ariminensis
Scripsit Lydia Ariminensis |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||