LEONARDUS (VIII)

Anno MCDXC in Leonardi officinam receptus est Iohannes Iacobus Caprotti, cincinnatus, ore femineo, effrenatus moribus, mediocris pictor, amans magistri, sic aliqui censuerunt, quem ipse multis lineamentis et nonnullis claris tabulis effinxit, etiam feminina facie. Eius indoles indicatur cognomine Salai (Saladinus) a Leonardo dato. Effigies discipuli apparet in tabula Sancti Iohannis Baptistae, sed vultus quandam ambiguitatem ostendit, religioni et personae non aptam. In hac pictura excellit tenuitas colorum: extremae lineae in umbra effluunt, colores paulatim extenuantur usque ad monochromata.

Anno MCDXCIX cum Ludovicus Morus ob adventum regis Francogallis Mediolano effugisset, Leonardus Mantuam, Venetias se contulit, deinde Florentiam rediit, ubi mandatum habuit pingendi partem parietis aulae Magni Consilii, sed opus ab igne accenso ut picturam siccaret corruptum est: de Pugna Angularii agitur quae fertur opere Georgii Vasari tecta esse.

Anno MDXIV Romam adiit mansitque sub patrocinio Iuliani De Medicis, fratris Papae Leonis X. Ibi studiis se dicavit, cum in Urbe artifices Michaelangelus et Raphael excellerent.

Leonardus fuit inventor omnium generum machinarum, presertim ad volandum, sed etiam studuit anatomiae per dissectionem cadaverum: quarum rerum rationem instituerat exstruere accurate delineavit in pugillaribus: sunt celeberrimi codices Leonardiani qui post eius mortem in orbem spersi sunt. Mediolani magna collectio eorum servata est, id est Codex Atlanticus, sic nuncupatus quoniam lineamenta foliis tabularum geographicarum volumini agglutinata sunt.

Scripsit Lydia Ariminensis