Ante triginta annos die nono mensis Novembris murus Berolini dirutus est.
Quod res mutaturae erant iam antea praesentiebatur, cum Michael Gorbaciov
novam rationem gubernandi incepisset renovata politica et oeconomia
simulque data potestate sententias exprimendi. Quoniam mense Octobri anno
MCMLXXXIX Praeses Sovieticus Berolinum pervenerat ut celebraret
quadragesimum anniversarium Rei Publicae Democraticae Theodiscae frigus
adversus Praesidem Ericum Honecker sibi obstantem ostendit, cum autem cives
ab ipso auxilium peterent.
Post hebdomadam impulsu summi consilii factionis communisticae (Politburo)
Ericus Honecker munus deposuit. Qui successit in eius locum, Egon Krenz,
condicione rerum coactus, secreto, die nono Novembris novam legem ad
migrandum edixit, ut insequenti die publicaretur monitis finium vigilibus.
Iussum non observatum est, cum relator perperam diurnariis nuntiavit legem
iam ratam esse coepisse. Nuntius statim pervulgatus est: qua re multa milia
civium Germaniae Orientalis magna cum laetitia ad transitus muri
accurrerunt, vix a vigilibus cohibitis, qui ob ingentem multitudinem
advolantium armis decesserunt. Abhinc ruina muri incepit. Brevi tempore
consilium captum est de coniunctione Germaniae Occidentalis et Orientalis;
Praeses Gorbaciov quandoquidem perspexit iam Unionem Sovieticam non posse
in sua potestate Germaniam Orientalem habere, de re Praesidem Civitatum
Unitarum edocuit. Sunt qui putent consociationem celeriorem fuisse, non tam
felicem esse, dissimilitudinem et discrepantiam permanere, tamen abhinc
velum ferreum coepit in tota Europa concidere, abhinc etiam Unio Sovietica
corruere coepit quae finem post duos annos habuit. Nova Europa orta est,
quamquam nunc periclitans. At alia historia hoc tractabit.
Scripsit Lydia Ariminensis
