De desiderio rerum naturalium
De desiderio rerum naturalium
Memini temporis - usque sc. finem (anno 1989) dictaturae
communisticae - cum vicenos (20) dolarios US-Americanos in summa
intermedia civis Polonus per mensem laborando merebat; nunc,
puto, plus quam mille dolariorum uno quoque mense domum adportat.
Quod licet minus adhuc sit quam salarium vicinorum nostrum
occidentalium, nihilominius sole clarius patet nos diviotiores
divitioresque in dies fieri. Mutamur ergo et mores nostri
mutantur.
Unus horum est mos se optime nutriendi. Plerique concives mei,
qui Varsoviae aut in aliis metropolibus habitant, maiorem solito
pecuniam ad escam emendam solvunt, cum sciant eam
"salubrem", "oecologicam",
"naturalem", ruri educatam esse. Si est planta,
stercore naturali boum adiutus in crescendo esse debeat, nullo
laetamine chemico adhibito, si autem caro est, caro esse debet
iumentorum, quae vitam fere liberam in pratis agunt, nullo autem
modo bestiarum, quae in "praediis industrialibus"
teneantur, ubi permulta milia horum uno in loco per totum vitae
spatium vivant, cibatu artificiali pastae, gramine viridi a se
numquam viso.
Ita exempli gratia, ova gallinacea Poloni in urbibus
habitantes nunc magna ex parte emere solent cum sciant ea venisse
e praediis non sat magnis, ubi liceat gallinis per pratum
hortumve libere ambulare, ova scilicet ruri a gallina ipsa, non
in incubatro, "educata". Pretium talium ovorum interdum
bis tantum est quam ovorum "industrialium". Sed
nonnulli viri callidi ob hoc desiderium rerum naturalium pecuniam
facile faciunt, ut mihi noti duo fratres, qui ova magno in numero
e praedio "industriali" emunt, deinde... stercore
gallinaceo (quod apud agricolas minimo pretio emunt) ea
circumlinunt. Et talia ova, quasi recenter e gallinario agricolae
manu suscepta, duplicato pretio emptoribus metropolitanis
preabent. Nam pecunia non olet, etiamsi oleant ova.
Scripsit Stanislaus Tekieli
|