Comitiorum lex in Hispania reformanda

Quod oestrum Marianum Rajoy praesidem possidet cupientem fervide et cito sancire novam legem de suffragio ferendo in Hispania? Nunc demum, minus quam novem menses ante comitia municipiis eligendis.

Lex vigens computo D’Hondt nuncupato utitur. Hic computus, etsi optimus fortibus praesidentiis formandis, iam satis detrimenti minoribus factionibus in comitiis affert: in quaque circumscriptione, Hispaniae provinciis, omnia suffragia sub ternis centesimis partibus (3%) reduncenda non sunt ad summam obtinendi unius sedilis in Senatu vel Conventu Rei Publicae. Ea de causa illa suffragia perditum eunt. Ergo parvae factiones pauciores sediles obtinent quam quos aliae duae maximae factiones. Hae factiones sunt Popularis, qui maiori numero sedilium Conventus potitus est nationemque administrat nunc Rajoy praeside, et Socialista, Populari administranti dissidens.

His rebus ac temporibus, Factio Popularis (dexterae partes) huius legis reformationem postulat. Non, heus!, ut vigentem legem illis mendis purget, sed ut altiorem defectum reddat. Etenim novas res moliens Rajoy comitantibus suis censet ut syndici municipiorum abhinc eligantur maiori quantitate suffragiorum obtento ab una factione, quamquam ea quantitas solum quadragesima pars centesimae (40%) omnium suffragiorum est. Hoc modo aliae factiones prohibentur ne conveniantur ut syndicum consensu creent, sicut in tota Europa fit. Sine labore animadvertitur introduci oblique quidam deus ex machina generis “the winner takes all” Statuum Foederatorum: illius nationis candidati praesidentiae omnes unius Status sediles Conventui uel Senatui assequuntur cum maiorem numerum eorum in hoc Statu obtinent.

Factio Popularis liquido alias factiones minores timet, maxime uiridem “Podemos”, Possumus Hispanice appellatum (ex collegio opificum mexicarum in Statibus Foederatis pro sua iura pugnantium, anno 1972, quibus lemma "Possibile est", “Sí se puede”, postea transtulit anglicae linguae Obama et sumpsit in sua candidatoria petitione, “Yes, we can”). Factio Popularis formidat ut sinistrae partes consentiant contra se, cum iam eae - discrimine oeconomico nondum soluto, licet tantummodo atra austeritate averruncato - adoptent quodam modo sententias popularis motus 15 M, qui Idibus Martii anni 2011 Madriti et in aliis magnis oppidis nationis congressus ac iratus contra politicos erat.

Plures iuris periti omnino auctoritatem negant huic reformationi legis uigentis, et Chartam Magnam anni 1978 neglegere asseuerant.

Scripsit Daniel Aries