Nunc omnes ebrios fieri opoortet, invitos quoque, Myrsilus mortuus est

"Nýn chré methýsthen kái tina pròs bían

pónen, epèi dè kátthane Mýrsilos."

Alkáios

Haec scripsit Alcaeus poeta de Myrsilo tyranno nuper mortuo. Quid scribere possumus de Berlusconio qui, viginti annos quasi Italiae dominus, longe ditissimus omnium, diurnorum teleretium, cautionum societatis cuiusdam et ceterarum rerum possessor, in ius persaepe et variis causis adductus est et nuper aerario fraudato condemnatus est? Corpore sine dubio non decessit (hoc minime optandum est), quin etiam quasi fera mortifero vulnere icta, “ferro ignique vastari” se iudices minatur, magna voce clamitat “Me vexantur”.

Iste imperium adfirmat iudicibus superius esse oportere, cum hi sint (eius sententia) magna parte communisti, sectatores, praeiudiciis obnubilati … Berlusconius, multis milibus suffragiorum acceptis, quasi legibus solutum se gerit. Eius partis legislatores adsentiunt, ab ipso electi creatique. Inverecunde Berlusconiani a Neapolitano praeside veniam pro eo petere in animo habent, cum lites adhuc sub iudicibus sint. Verecundia abest, arrogantia abundat. Singularis rei publicae Italicae condicio civibus et gubernatoribus apparet qui in externis nationibus agunt, ubi viri in re publica exercitati, etsi multo minoribus criminibus accusati, magistratum abdicant; rei publicae decus vincit.

Obscura nox Italiam obruere pergit. Bonae voluntatis civium erit lucem rursus ferre.

Scripsit Dominicus Caveosanus