Linguam maiorum Latinam etiam apud Twitter suo munere fungi

Andrea Tornielli Dominum Robertum Spataro, Secretarium Pontificiae Academiae Latinitatis, a Benedicto XVI nuper conditae, percontatus est.

Datis litteris motu proprio de condenda Pontificia Academia Latinitatis, Benedictus XVI vult in lucem proferre quomodo hodierno tempore “extenuatis humanarum litterarum studiis”, grave “periculum” adsit “levioris linguae Latinae cognitionis, quae in curriculis philosophicis theologicisque futurorum presbyterorum quoque animadvertitur”. “Intra Vaticanum” (Vatican Insider) percontatus est linguae Latinae peritum Salesianum Dominum Robertum Spataro quem Summus Pontifex novae Academiae Secretarium hodierno die elegit.

“Domine Roberte, quid significat aetate qua rete sociale “Pipitorium” (Twitter) praevalet, ut Academia pro lingua Latina condatur? Nonne periculum est ne res temporis acti desiderium videatur?

“Primum respondeo animadvertens Twitter celeris communicationis instrumentum esse; linguam Latinam attamen pro recentioribus comparatam, ad cognitionem aperiendam quadam brevitate uti solere. Exempli causa cum Anglice dicam “the corruption of the best one is horrible“, Latine tria verba sufficiunt: “corruptio optimi pessima”. Lingua Latina ea est, ut multum adiuvet quod perspicue accurate breviterque cogitetur. Tamen praecipua causa cur Sancto Patri persuasum sit ad hanc Academiam condendam, vel gravior esse videtur. Non posse nec debere vinculum frangi cum radicibus humanitatis lingua Latina enuntiatae, apud Graecos Romanosque exortae, quae apud Christianos floruerit, aetate qua Litterae Humanae restitutae sint, altius perspectae, quae scientiae sapientiae Christi doctrinae bonum commune incomparabile genuerit.

Ergo rei caput est animi cultura…

Si haec animi cultura deest, omnes pauperiores reddimur. De morum doctrina gentium Occidentis atque orbis terrarum aliarum regionum, pars animae rapitur. Lingua Latina magistrorum sermo est qui numquam senescunt: Terentius cuius praeclara sententia “homo sum”, Cicero ob humanitatis sensum ac rei publicae somnium, Horatius suapte “aurea mediocritate”, Livius ob virtutis exempla, Seneca nobis praedicans suam cuique dignitatem, etiam servis, esse, una cum ceteris scriptoribus Latinitatis antiquae, argenteae, aureae, corrupti imperii Romani, Christianae, serae Mediaevalis, Mediaevalis, studiorum humanitatis restitutorum, neolatinae.

Quam Academia operam dabit? Quid effici potest ut amplius lingua Latina evulgetur?

Academia cum sodalitas scientiarum studiosa sit, consilia huius generis instituti exsequetur, id est scholae, conventus, scripta edita. Praecipue in instituti lege desideratur ac sollicitatur opera sociata cum Pontificio Instituto Altioris Latinitatis a Summo Pontifice Paulo VI condito anno MCMLXIV apud quod ego quoque magno honore magister sum. Est tamen res singularis in Pontificis motu proprio quae mihi haud ambigua videtur: in lingua Latina instituenda necesse “docendi rationes adhibere aptas ad novas condiciones”. Puto hoc pertinere ad docendi rationem “naturalem” nuncupatam quae optime evenit apud scholas quae hanc susceperint. Exemplar mihi est Academia Vivarium Novum nominata, apud quam hic methodus adhibetur: pueri qui ad discendum a toto orbe ad eam adveniunt post breve tempus linguam Latinam tam perite norunt ut antiquorum scriptorum opera verborum thesauro amisso intellegant.

Qui nexus est inter linguam Latinam et Christi doctrinam?

Nexus amicitiae. In Constitutione Apostolica “Veterum Sapientia” Pontificis Ioannis XXIII memoratur linguam Latinam immutabilem, ideoque certis praeceptis firmam ac stabilem dissimiliter ac nationum sermones exstare. Quod ei potestatem concedit mentis sensus verbis effingendi quae aliquid perspicuitatis ac sententiae stabilitatis habeant.  Ergo lingua Latina sermo validissimus ostenditur ut sententias communices certo modo quadam vi magna verborum differentia. Qua re lingua est Ecclesiae magisterii praesertim in dogmatum re de quibus ambiguitates prorsus non conceduntur, et liturgiae quo terra et caelum conveniunt ac res humanae per se transeuntes in res divinas merguntur, sempiternas atque ob earum maximam perfectionem immutabiles.

Superiore Concilio lingua Latina ab omnibus patribus conciliaribus adhuc nota erat. Qui sermo autem Concilio Vaticano III, cum celebratum erit?

Puto Concilii Vaticani III celebrationem non proximam esse. Tamen documentorum publicorum editionem typicam manifestum est non scribi posse nisi Latine!

Conversum a situ interretiali “Stampa.it” diei 10 mensis Novembris 2012

Scripsit Lydia Ariminensis